महामुनी शुकदेव परिक्षिती राजाला बाणासुराची कथा सांगताना पुढे म्हणतात –
उषा ही पतिव्रता आहे. स्वप्नात का असेना, मी ज्याच्याशी एकदा रत झाली त्यालाच मी आपला वर मानला आहे, अन्य कुणालाही मी नवरा म्हणून स्वीकारणार नाही हा उषेचा दृढ निश्चय आहे हे अनिरुद्धाने जाणले. हे सारे जे काही घडत आहे ते गौरी शंकराच्या आशीर्वादानेच घडत आहे याची त्याला खात्री पटली. त्यामुळेच त्याने चित्रलेखेच्या सल्ल्यानुसार उषेशी गांधर्व पद्धतीने विवाह केला. गंधर्वांचे पुरोहित तुंबराचार्य यांनी या विवाहात पौरोहित्य केले. त्यानंतर अनिरुद्ध व उषेचा निरोप घेऊन तुंबराचार्य व चित्रलेखा आपापल्या घरी परतली. कुणालाही कळू न देता चित्रलेखेने हा विवाह पार पाडला. गौरी महेशाने दिलेला आशीर्वाद मनोमन स्वीकारून उषा अनिरुद्धाशी संसारात रममाण झाली. बाणासुराने आपल्या कन्येच्या रक्षणासाठी तिच्या महालाभोवती शस्त्रधारी सैनिकांचे कडक पहारे बसविले होते. त्यामुळे त्या महालात चिटपाखरूही शिरू शकत नव्हते. चित्रलेखेने आपल्या सखीच्या कल्याणाकरिता योगिक सामर्थ्याने त्या महालात कुणाला केव्हा आणले, पुढे त्याचे काय झाले व आता त्या महालात काय चालू आहे याचा बाहेर कडक पहारा देणाऱया पहारेकऱयांना अजिबात थांगपत्ता नव्हता. आपली राजकन्या सुरक्षित आहे व आनंदात आहे हे फक्त ते जाणत होते. इकडे त्या महालात गुप्तपणे अनिरुद्ध व उषेचा शृंगार फुलत होता.
चित्रलेखेनें कथिली शिक्षा । तेचि उषेनें घेऊनि दीक्षा । सेवाविषयीं परम दक्षां । आणूनि लक्षा परिचर्या। नित्य नूतनें वसनाभरणें । अर्पी अनिरुद्धाकारणें । अभ्यंगपूर्वक देऊनि स्नानें। दिव्य लेपनें समर्पी । सुमनहार घाली कंठीं । मलयजगंधें देऊनि उटी । दिव्य अवतंस खोवूनि मुकुटीं । दावी गोरटी मुकुरातें । त्यावरी उधळी परिमळरोळा । ऊर्ध्व कस्तुरी रेखूनि भाळा । वैष्णवदशाङ्गधूपपरिमळा। दीपसोज्वळा चंद्रमय । चंद्र नाम कर्पूराप्रती । त्या उजळूनि कर्पूरज्योति । ओंवाळूनि सप्रेम भक्ति । अर्पी निगुतीं दिव्यान्नें । षड्रसपक्क्वान्नांच्या परी। संधितें व्यंजनें कोशिंबिरी । कान्तशेषाचें भोजन करी। प्रीति भारी परस्परें । उष्णोदकें आंचवणें । परिमळद्रव्यें करोद्वर्तनें । मुख परिमार्जूनि सूक्ष्मवसनें। ताम्बूलविडिया देतसे । आसन घालूनि भद्रपीठीं। उभी राहूनि कान्तनिकटीं। मृदुमंजुळ सांगे गोठी। सलज्ज गोरटी स्मितवत्रे। ताम्बूल घेऊनियां करतळीं। विडिया देतां मुख न्याहाळी। म्हणे क्रीडेची नव्हाळी । रुचे हृत्कमळीं कोणते।सारीपाट मांडूं पुढां । कीं झाडूं मंचकीं पासोडा । कीं सप्तस्वरिं गायनचाडा। आणूं रोकडा मृदंग । रुद्रवल्लकीं समानतंती । सप्तस्वरांची जेथ उत्पत्ति । कोणती क्रीडा रुचे चित्तीं। ते निश्चिती सांगावी । कामोद्दीपकें दिव्य पानें । क्षौद्रें भैरेयें वारुणें। अर्पूनि वल्लभाकारणें। तदुचित वर्तनें शुभ द्रव्यें । द्राक्षें खर्जूरें अच्युत कदळें। शर्कराविकृतें दिव्यें बहळें। जायपत्री जातीफळें । त्रयोदशमेळें ताम्बूल । सुमनशेजे पहुडल्या कान्त । तनुशुश्रूषा करी निवान्त । कान्तें कंठीं घालितां हात। क्रीडे यथोचित सुखशयनीं ।
Ad. देवदत्त परुळेकर