इंद्रलोकातून परतताना सत्यभामेने आग्रह धरला की स्वर्गातला हा पारिजात आपण द्वारकेला घेऊन जाऊया. कृष्ण म्हणाला-आपण जर पारिजात बरोबर घेतला तर इंद्राला ते आवडणार नाही. त्याच्या बरोबर संग्राम कोण करील? त्यावर सत्यभामा म्हणाली-नाथ! इंद्रासह सर्व देवतांना जो भारी पडला होता त्या भौमासुराचा आपण पराभव केला. आता उगीचच इंद्राचे भय दाखवू नका.
अवश्य कीजे पार्यातहरण । अमरेंसीं मी करीन रण । ऐकोनि सत्यभामेचें वचन । श्रीभगवान हांसिला ।
आपण अवश्य पारिजाताचे हरण करावे. तसाच प्रसंग आला तर मी, सत्यभामा त्या इंद्राशी युद्ध करीन. सत्यभामेचे हे बोल ऐकून देवालाही हसू आले.
प्रेरिला भार्येनें होत्साता । नंदनवनीं प्रवेशतां । रक्षक वारिती भगवंता । म्हणती अनुचिता न करावें । इंद्राणीचें हें उपभोगवन । न करवे कोण्हा अवलोकन। बळात्कारें रिघतां पूर्ण । सद्यः शासन पावाल । ऐकोनि हांसिली सत्यभामा । इंद्राणीची कायसी गरिमा । मी पढियंती मेघश्यामा । माझिया नामा तीसि वदा । इंद्रमानिनी या अभिमानें । गौण मानिसी तिन्ही भुवनें । मी कृष्णाच्या वालभगुणें । नाणीं गणने तुजलागीं । ऐसें बोले जंव सत्यभामा। तंव आवेश आला पुरुषोत्तमा। उत्पाटूनियां कल्पद्रुमा। विहंगोत्तमा वोळंघला। रक्षकीं केला हाहाकार । म्हणती नेला सुरतरुवर । ऐकोनि क्षोभला पुरंदर । अमरभार उठावले । वसु पातले समरक्षिती। पावकनामा यूथपति । तेणें हाकिला श्रीपति । सैन्यसंपत्तिसमवेत । विष्णुनामा आदित्य दळीं । तेणें हांकिला वनमाळी । खट्वाङ्गपाणि रुद्रमंडळीं। शंकरनामा लोटला । सिद्ध साध्य चारण यक्ष । चित्ररथादि गंधर्वमुक्ष । किन्नर मरुद्गण किम्पुरुष। लोटली अशेष देवचमू । त्यानंतरें लोकपाळ । आपुलालें सज्जूनि दळ। ऐसी सुरसेना तुंबळ । मिळूनि गोपाळ वेष्टिला। गुह्यकपति द्रविणपति । कुबेर उत्तरेचा दिक्पति । गदा पडताळूनियां हातीं । तेणें श्रीपति पाचारिला । विजयध्वजींचें व्याख्यान। सत्यभामेनें धनुष्यबाण। घेऊनि धनदेंसीं दारुण। केलें रण शस्त्रास्त्रीं । सत्यभामेनें समराङ्गणीं । कुबेर भंगिला अर्धक्षणीं। गरुडें वरुण संत्रासूनी । रणमेदिनी सांडविली । हें देखोनि परमाश्चर्य । हास्य करूनि वृष्णिधुर्य । भंगिता झाला निर्जरनिचय। कक्षप्राय पावकवत् । तिये समयीं पावक पवन। पिशाचसैन्येंसीं ईशान । दण्डपाणि कुणपासन। मिळोनि भगवान पडखळिला । शार्ङ्ग सज्जूनि शार्ङ्गपाणि । त्यांचीं शस्त्रास्त्रे तोडूनी । सर्वही भंगिले समराङ्गणीं । पाठी देऊनि पळाले ।तिये समयीं पुरंदर । पालाणूनि सुरकुंजर । करें पडताळूनियां वज्र। समयीं श्रीधर पाचाली । वज्र हाणितां खगेश्वरा। तेणें लाघवें चमत्कारा । करूनि त्रासिलें सुरकुंजरा। चंचुप्रहारा करूनियां । कृष्णें परजूनि सुदर्शन । अमरेंद्राचे घ्या रे प्राण । तंव बहस्पतीनें करूनि स्तवन । निजयजमान वांचविला ।
सत्यभामेच्या विनंतीवरून कृष्ण सत्यभामेसह नंदनवनात दाखल झाला. तिथे सेवकांनी त्यांना अडवले.
Ad. देवदत्त परुळेकर