संजय पाटील हे नाव मुंबईकर मराठी वाचकांना चांगलेच ठाऊक असेल. त्यांनी वाचनाचा-लेखनाचा छंद जोपासला होता आणि जनरल इन्शुरन्समधून निवृत्त झाल्यावर तो विशेष फोफावला. त्यांचे वाचन चौफेर आणि दांडगे होते. नव्या जुन्या लेखकांचे ललित साहित्य विकत घेऊन वाचावे आणि त्यावर वर्तमानपत्रात लिहावे हा त्यांचा छंद होता. ललित साहित्याखेरीज सर्व मराठी कौटुंबिक मालिका नियमितपणे बघणे आणि त्यातील त्रुटी दाखवणारे लेखन करीत राहणे हा त्यांचा दुसरा छंद. पाटील मुंबईकर होते. मुंबईच्या विविध वर्तमानपत्रातून नियमित लिहीत.
हेच संजय पाटील आभासी जगात गंगाधर टिपरे या नावाने प्रसिद्ध होते. त्यांनी हे टोपण नाव का निवडले हे ठाऊक नाही. पण या नावाच्या मालिकेत दिलीप प्रभावळकरांनी रंगवलेल्या नायकाचे भाबडेपण आणि बेरकीपण, सहृदयता आणि खटय़ाळकी त्यांच्या स्वभावात पुरेपूर होती.
आमची ओळख झाली ती फेसबुकवर. फेसबुकवर ते गंगाधर टिपरे ऊर्फ जीटी नावाने प्रसिद्ध होते. एकदा त्यांनी माझा फोन नंबर मिळवून मला फोन केला आणि सांगितले, ‘मी जीटी बोलतोय. आजच्या अमुक दैनिकाची मुंबई पुरवणी पहा, तुमच्या पुस्तकाबद्दल संजय पाटलांनी छान लिहिले आहे.’ मी त्यांचे आभार मानले. संजय पाटील कोण हे खोदून विचारले तेव्हा त्यांनी कबूल केले.
मुंबईला गेल्यावर त्यांना आवर्जून भेटायचे ठरवले होते. तो योग आला त्या दिवशी नेमका त्यांच्या नोकरीचा शेवटचा दिवस होता. ते निवृत्त होत होते. चर्चगेटला उतरून मी एलआयसीतल्या एका सहकाऱयासह त्यांचे ऑफिस शोधत गेलो. शेवटचा दिवस असल्याने ते जागेवर सापडले नाहीत. नंतर ते पुण्याला अचानक आले तेव्हा त्यांना माझे घर सापडले नाही. माझा फोन नंबर त्यांच्याकडून हरवलेला होता. त्यामुळे तेव्हाही आमची प्रत्यक्ष भेट राहून गेली.
दोन दिवसांपूर्वी कोरोनाने त्यांचा बळी घेतल्याची बातमी आली आणि फेसबुकवर पसरली. दुपारपासून वेगवेगळय़ा वर्तुळातल्या किमान अर्धा डझन व्यक्तींनी जीटींवर अतिशय भरभरून लिहिले आहे. ते वाचताना त्याच्या अनौपचारिकतेची ओळख पटते. शनिवारी त्यांची बातमी समजली तेव्हा रात्रभर मी अस्वस्थ होतो एवढेच सांगेन.
जीटी ऊर्फ संजयना श्रद्धांजली.