कारगाडय़ांचे फाटलेले आणि झिजलेले टायर्स तसेच औद्योगिक कचरा यांचा उपयोग काय असतो? असा प्रश्न आपल्याला पडतो. पण काही कल्पक प्रतिभावंतांना त्यातही सौंदर्य दिसते. तसेच एक नवा व्यवसायही दिसतो. महाराष्ट्रातील प्रदीप नामक एका इंजिनियरने याच कचऱयातून जीवन फुलविले आहे.
गरीब शेतकरी कुटुंबात त्याचा जन्म झाला. त्यामुळे दहावीनंतर आयटीआय करून पैसे कमावण्याखेरीज दुसरा पर्याय नव्हता. पण शिक्षणाची ओढ स्वस्थ बसू देत नव्हती. थोडे पैसे जमा झाल्यावर प्रथम डिप्लोमा आणि नंतर इंजिनियरिंगची पदवी त्याने स्वकष्टाने मिळविली. एका मल्टीनॅशनल कंपनीत कामही मिळविले.
तथापि, नवे काही तरी करून दाखविण्याची अंतस्थः ओढ त्याला आहे त्या स्थितीत समाधानी ठेवत नव्हती. त्याच्याच कंपनीतील औद्योगिक कचरा आणि फाटलेल्या टायर्समधूनही त्याला आपला भावी व्यवसाय दिसला. त्याने या वस्तूंपासून शोभिवंत वस्तू आणि ‘आर्ट पिसेस’ तयार करण्याचे तंत्र शोधून काढले आणि त्याचा व्यवसाय स्थापन केला. अवघ्या दोन लाखांच्या गुंतवणुकीतून सुरू झालेला व व्यवसाय आता जवळपास कोटीच्या घरात अवघ्या चार वर्षात पोहोचला आहे. या टाकाऊ वस्तूंमुळे पर्यावरणाची हानी होते, तीही वाचली आहे. टायर आणि औद्योगिक कचऱयापासून तो फर्निचरही बनवितो. अनेक कंपन्यांनी हे फर्निचर विकत घेतले आहे. एकंदर इच्छा आहे तेथे मार्ग आहे. याचा प्रत्यय त्याने दिला आहे.