आमचा बालमित्र नागजंपी ऊर्फ नाग्याने परवा धमाल केली. त्यांच्याकडे कोणा खाजगी कंपनीचे केबल कनेक्शन होते. त्यावर नाग्याला हवे असलेले चॅनेल नीट दिसत नव्हते. केबलवाला भय्या. फोनवर त्याला नाग्याचे मराठी समजेना. म्हणून नाग्या समक्ष गेला. भांडला. केबल कनेक्शन तोडले. दुसऱया कंपनीत डिश अन्टेनाचे पैसे भरले.
येताना म्युनिसिपालटीच्या दारात सरबतवाला दिसला म्हणून सरबत पिऊ लागला. त्याला अनेक तरुण तरुणी म्युनिसिपालटीच्या दिशेने येताना दिसले. ते टीव्हीचे पत्रकार होते. त्यांना पाहून रक्षकांनी म्युनिसिपालटीचे दरवाजे बंद केले. पत्रकार आत घुसण्याचा प्रयत्न करू लागले.
तेवढय़ात नाग्याचा मोबाईल वाजला. सरबताचा ग्लास खाली ठेवून त्याने फोन घेतला. पलीकडून त्याचा मुलगा विचारत होता,
“काय झालं केबलचं?’’
“तोडलं. तोडूनच टाकलं,’’ नाग्या जोशात ओरडला. त्याच्या ओरडण्याने पत्रकार दचकले.
“नक्की तोडलं ना?’’
“हो, हो, तोडलं. जरा होम मिनिस्टरना दे,’’ नाग्या ओरडला. त्याच्या शेजारच्या पत्रकारांनी कान टवकारले. मुलाने फोन होम मिनिस्टर ऊर्फ नाग्याची बायको नंदिनीला दिला. ती आनंदाने बोलत होती,
“बरं झालं बाई, तो भैय्या किनई जरा माजलाच होता.’’
“नाय तर काय, हे लेकाचे उत्तरेकडून येतात आणि मराठी माणसावर दादागिरी करतात. आज मी कनेक्शन तोडलं तेव्हा ती रिसेप्शन काउंटरवरची नटी कशी वरमली. मस्त जिरवली तिची. हा हा हा.’’
पत्रकार त्याच्या भोवती गोळा होऊन त्याचे बोलणे रेकॉर्ड करीत होते. ते लाईव्ह प्रसारित होत होते. एका पत्रकाराने नाग्याला विचारले, “असं कसं काय तोडलं तुम्ही? तुम्हाला कोर्टाची भीती नाय वाटत?’’
“कोर्टाचा काय संबंध? आमच्या होम मिनिस्टरनं सांगितलं. मी तोडलं.’’
“आणि ती कोर्टात गेली तर?’’
“गेली तर गेली, मी नाही घाबरत.’’
ही प्रश्नोत्तरे थोडा वेळ झाली आणि मग पत्रकारांची टय़ूब पेटली. घाईघाईने कॅमेरे बंद करून सगळे पळाले.