नृगराजा श्रीकृष्णाला हात जोडून पुढे म्हणतो –
सुकृतवैशिष्टय़े द्युतिमंत । देव ऐसा त्या संकेत ।
तद्युतिद्योतक तूं अनंत । देवदेव चिन्मूर्ति ।
जगनामाचें अक्षरयुग्म । जननगमनशील परम ।
जायमानचि गमनकाम । जग हें नाम तयासी ।
तया जगाचा तूं नाथ । जगाचि माजी सदोदित ।
नांदसी जननगमनातीत । जगहोवोनि जगदीशा ।
गोविन्दशब्दें वेदवेत्ता । गोविन्दशब्दें गोत्रधर्ता ।
गोविन्दशब्दें करणदेवता । निजात्मसत्ता प्रकाशक तूं । क्षराक्षरपुरुषव्यक्ति । माया अविद्या प्रकाशती ।
तन्निरासीं सन्मात्रज्योति । पुरुषोत्तम तूं परमात्मा ।
चतुर्विशति तत्त्वचिन्मय ।
नारा अभिधान त्यातें होय।
तये अयनीं क्रीडसि सन्मय ।
नारायण या संकेतें ।
हरि हर ब्रह्मा वरुणार्कचंद्र ।
निरृति प्रजेश इन्दोपेन्द ।
या कारणांतें व्यापूनि पर ।
हृषीकेश तूं गोस्वामी ।
श्लोक शब्दें अमळ कीर्ति ।
पुण्यरूप निगम गाती ।
तयेसी आश्चर्य तूं गोपति । पुण्यश्लोक गोमंता ।
तिर्यड्मय विकारें च्यवती । पुण्यक्षयीं दिविजां च्युति।
अच्युतनामा तूं श्रीपति । क्षयसंसृतिविरहित ।
संचितार्थीं होय व्यय । अगाध अक्षय तूं अव्यय ।
तुजमाजी जन्मूनि कालत्रय । वर्तोनि लय पावतसे ।
जय अव्यया श्रीअच्युता । देवदेवा जगन्नाथा ।
पुण्यश्लोक गोगणवेत्ता । पुरुषोत्तमा नारायणा ।
इत्यादिनामीं संबोधून । हृषीकेश जो श्रीकृष्ण ।
त्यातें करी अनुज्ञापन । तें सज्जन परिस तूं ।
नृगराजा म्हणतो – हे देवदेवा ! हे पुरुषोत्तमा! गोविन्दा ! हे अविनाशी अच्युता ! पवित्रकीर्ते ! हे नारायणा ! हे हृषीकेशा ! हे प्रभो ! मी आता देवलोकी चाललो. आपण मला अनुमती द्यावी. हे श्रीकृष्णा ! मी कोठेही असलो, तरी माझे चित्त नेहमी आपल्या चरणकमलांवर स्थिर असावे.
विभो समर्था कृष्णा तूंतें । इतुकें प्रार्थन माझें निरुतें ।
अनुलक्षूनि जाणिजे मातें । देवगतीतें गेलों हें ।
देवलोकाबाप्ति झाली । मग जाणवणी किमर्त केली।
ऐसें म्हणसी तरी ऐकिली । पाहिजे विनति हे माझी ।
देवलोकीं अथवा कोठें । नेलिया कर्मफळें निर्दिष्टे ।
ते ते ठायीं मज वैकुण्ठें । अभीष्टनि÷s ओपावें ।
तुझी अभीष्ट नि÷ा काय । ऐसें पुसती यादवराय ।
तरी मम चित्ता तुमचे पाय । वांचूनि विषय आन नसो।
तंव पदकंजास्पद मम चित्त । सदैव असो भ्रमरभूत ।
यावीण विषय वमनवत । रुचिर न होत वैरस्यें ।
माझी प्रार्थना इतुकी पाहीं। म्हणसी द्यावया सामर्थ्य नाहीं ।
तरी तें नमनें तुझ्या ठायीं । प्रतिपादूनियां देतसें ।
नृगराजा श्रीकृष्णाला म्हणतो – सर्व विश्वरूप, अनंतशक्ती, ब्रह्मस्वरूप अशा आपणास मी नमस्कार करीत आहे. हे वासुदेवा ! श्रीकृष्णा ! योगेश्वरा ! मी आपणास नमस्कार करीत आहे.
जात होत्साता सुरभुवना । नमिता झाला जनार्दना ।
नमनात्मकां संबोधनां । माजी प्रार्थना सुचवीतसे ।
सर्वभावा तुजकारणें । नमन माझें अनन्यपणें ।
सर्व जगाचें जन्मणें । होय जेणें तो नमो ।
Ad. देवदत्त परुळेकर