दुसऱया अंकातील प्रथम दृश्यात वसंतसेना आणि मदनिका रंगमंचावर दिसतात. तेवढय़ात एक चेटी तिथे येऊन वसंतसेनेला निरोप देते की, तिच्या आईने तिला स्नान करून पूजा करायला सांगितले आहे. पण ती त्याला नाही म्हणते. नोकराणी परत जाते. मदनिका वसंतसेनेला उदास पाहून त्याचे कारण विचारते. तेव्हा ती मदनिकेककडे आपले चारूदत्तावरील प्रेम उघड करते. तेव्हा मदनिका म्हणते, ‘अगं, पण तो तर निर्धन आहे!’ वसंतसेना म्हणते, ‘असू दे. माझं प्रेम निरपेक्ष आहे. मला त्याला प्राप्त करायचंय!’ ….दुसऱया दृश्यात जुगारात हरलेला संवाहक रंगमंचावर येतो. तो जुगाराची खूप निंदा करतो. एका मूर्तीविरहित मंदिरात येऊन अगदी देवासारखा निश्चल उभा राहतो. त्याला शोधत त्याचे दोन जुगारी मित्र तिथे येतात. आपले नुकसान झाले म्हणून जोरजोरात ओरडत तिथेच दोघे जुगार खेळू लागतात. ते पाहून संवाहकही स्वतःला रोखू शकत नाही. तोही खेळायला बसतो. तेव्हा ते दोघे जुगारी ‘आमच्या उधार घेतलेल्या दहा सुवर्णमुद्रा परत दे…’ असे म्हणून त्याच्याशी भांडू लागतात. तो देत नाही असे बघून त्याला मारूही लागतात.
संवाहक घाबरतो, वैतागतो आणि स्वतःला विकून त्यांचे ऋण फेडून टाकण्याचे ठरवतो. तेवढय़ात तिथे दर्दुरक नावाचा संवाहकाचा मित्र येतो. त्या जुगाऱयांबरोबर त्याचे भांडण जुंपते. तेवढय़ात दर्दुरक संधी मिळताच माथुर नावाच्या जुगाऱयाच्या डोळय़ात धूळ फेकतो आणि संवाहकाला पळून जाण्यासाठी खुणावतो. माथूर आपल्या डोळय़ांत गेलेली धूळ पुसेपर्यंत हे दोघे पळून जातात!…..तिसऱया दृश्यात माथूर आणि द्यूतकर ह्या दोन जुगाऱयांच्या भीतीने पळून गेलेला संवाहक वसंतसेनेच्या घरी पोचतो. त्याचा पाठलाग करीत दोघे जुगारीही तिथे पोचतात. संवाहक आपली ओळख सांगून आपण चारूदत्ताचा जुना सेवक असल्याचे सांगतो. ते ऐकून आनंदित झालेली वसंतसेना त्याला त्याच्या भीतीचे कारण विचारते. तेव्हा तो आपण जुगारात हरल्याचे आणि आपल्यावर कर्ज असल्याचे सांगतो.
सर्व वृत्तांत ऐकल्यावर वसंतसेना आपल्या सेविकेकरवी त्या दोघांकडे आपली सोन्याची आभूषणे पाठवून देते. त्यामुळे ते दोघे खुश होऊन निघून जातात. पण जुगारात हरल्यामुळे अपमानित झालेल्या संवाहकाला स्वतःची लाज वाटते आणि तो आपण बौध्द भिक्षु होण्याचे ठरवतो. वसंतसेना तसे करण्यापासून त्याला परावृत्त करण्याचा प्रयत्न करते, पण तो आपला निश्चय बदलत नाही आणि तिथून चालता होतो. मनात म्हणतो… द्रव्यं लब्धं द्यूतेनैव दारा मित्रं द्यूतेनैव ।दत्तं भुक्तं द्यूतेनैव सर्वं नष्टं द्यूतेनैव ।। ह्या जुगारानेच धन मिळवले, जुगारामुळेच स्त्री मिळाली, मित्र मिळाले, भोग भोगले, त्यानेच सर्व दिले आणि त्यानेच सर्व नष्ट केले !