आपले वेद, उपनिषद, शास्त्र आणि पुराण यामध्ये आपल्या सनातन धर्माचे तत्त्वज्ञान मांडले आहे. त्यातील तत्त्व हेच गणेशाचे सगुण रूप आहे. या तत्त्वावर आधारित ज्या गणेशरूपाची अनुभूती माउलींनी घेतली ते गणेशरूप ज्ञानेश्वरीच्या सुरुवातीला केलेल्या गणेशस्तवनात माउली आपल्या डोळय़ासमोर उभे करत आहेत. ते म्हणतात, श्रीगणेशानी वेदरूपी वेश घेतलेला असून स्मृतीतील वाङ्मय हेच गणेशाचे अवयव आहेत. पुढे सांगतात, अष्टादश पुराणें । तींचि मणिभूषणें ।पदपद्धति खेवणें ।प्रमेयरत्नांचीं । आपली अठरा पुराणे ही श्रीगणेशाचे रत्नजडित अलंकार आहेत. त्या अलंकारांना जडवलेली रत्ने म्हणजे पुराणातील उत्तमोत्तम तत्त्वे आहेत. रत्न कोंदणात ठेवले की, खुलून दिसते. पुराणातील छंदमय काव्यपंक्ती ही त्या रत्नांची कोंदणे आहेत. तत्त्वयुक्त असलेली आपली सर्व पुराणे ही कवितेतून सांगितली आहेत. ती काव्ये निरनिराळय़ा छंदात रचलेली आहेत. तत्त्वे जेव्हा कवितेतून सांगितली जातात तेव्हा ती लक्षात ठेवायला सोपी जातात. म्हणून तत्त्वांना काव्याचे कोंदण असेल तर ती जास्त प्रमाणात अंगिकारली जातात. अशी पुराणे ही गणेशाचे अलंकार आहेत. गणेशाच्या वस्त्रांचे वर्णन माउली पुढे करतात, पदबंध नागर । तेंचि रंगाथिले अंबर ।जेथ साहित्य वाणें सपूर । उजाळाचें । वर उल्लेख केलेले काव्यमय पुराणवर्णन हे या मूर्तीचे रंगीत सुंदर असे वस्त्र असून काव्यातील विविध अलंकार हा त्या वस्त्राचा मऊसूत तंतूसमूह आहे. छंदबद्ध काव्य हे नेहमीच आकर्षक असल्याने पाठांतर करायला प्रोत्साहन मिळते. म्हणून लहानपणी पाठ केलेल्या छंदयुक्त कविता आपल्याला अजूनही लक्षात असतात. श्रीगणेशाची काव्यालंकाररूपी वस्त्रे अत्यंत आकर्षक आहेत. वस्त्राची किंमत ते कोणत्या सुतात विणले आहे त्यावर ठरते. पुराणातील काव्यातील विविध अलंकार हे फारच मुलायम आहेत. अशा मुलायम सुताचे मऊसूत किमती वस्त्र श्रीगणेशांनी परिधान केलेले आहे.
क्रमशः