वार्ताहर /माशेल
देऊळवाडा-माशेल येथील संतोष उत्तम नागेशकर हा 42 वर्षीय दिव्यांग तरुण हलाखीचे जीवन जगत असून आपला उदरनिर्वाह चालावा यासाठी त्याचा जीवनाशी संघर्ष चालला आहे. संतोषला दोन्ही डोळय़ांनी दिसत नाही. तो विवाहित असून त्याची पत्नीही दिव्यांग आहे. मात्र तिला 50 टक्के दृष्टी आहे.
संतोष हा मूळ देऊळवाडा-माशेल येथील रहिवासी असून सध्या मुंबई येथे एका हेल्पलाईन कॉल सेंटरमध्ये नोकरीला आहे. गोव्यात आपल्यासारख्या दिव्यांगाला नोकरी किंवा व्यावसायाची संधी न मिळाल्याने आपण मुंबई गाठली. तेथे आपल्याला कॉल सेंटरमध्ये नोकरी मिळली. सध्या सुट्टी घेऊन गावी आल्याचे त्याने सांगितले. मुंबईतील नोकरी चांगली असली तरी सध्याच्या वाढत्या महागाईमुळे तेथील पगारात खोलीचे भाडे व दैनंदिन खर्च भागत नाही. शिवाय त्याचे कुटुंब गोव्यात असल्याने त्याने माशेल येथील मूळ गावातच राहून आपला चरितार्थ चालविण्याचा निर्णय घेतला आहे. संतोषचे शिक्षण दहावीपर्यंत झाले आहे. कुडाळ येथील एका दिव्यांग मुलांसाठी असलेल्या शाळेत शिक्षण घेतल्यानंतर गोव्यात अनेक ठिकाणी नोकरीसाठी अर्ज केले. माशेल येथील नवीन कदंब बसस्थानकाच्या इमारतीमध्ये एकादे छोटे दुकान टाकण्यासाठी प्रयत्न केले. त्यासाठी अनेकांच्या गाठीभेटी घेतल्या. मात्र त्याला कुणाकडून मदत मिळू शकली नाही. संतोषची पत्नी दिव्यांग असली तरी तिला 50 टक्के दृष्टी आहे. तिच्या मदतीने माशेलात एखादा छोटा व्यावसाय सुरु करुन उदरनिर्वाह चालविण्यासाठी त्याची धडपड चालली आहे. राज्य सरकारतर्फे दिव्यांग व्यक्तींना आर्थिक मदत मिळते. संतोष हा या योजनेचा लाभधारक आहे. मात्र गेल्या चार महिन्यांपासून हे पैसे त्याच्या खात्यात जमा झालेले नाहीत. सध्या सुट्टी घेऊन मुंबईतून तो मोठय़ा आशेने गोव्यात आला आहे. मात्र प्रयत्न करुनही अद्याप त्याला एखादी नोकरी किंवा व्यावसायाची संधी मिळालेली नाही. गेली बारा वर्षे त्याची ही धडपड चालली आहे. मुंबईतील त्याची नोकरीही सध्या अडचणीत आल्याने त्याच्यासमोरील जगण्याचे सर्व मार्ग बंद झाले आहेत. सरकारने आपल्या या बिकट परिस्थितीची दखल घेऊन पत्नी व आपली गुजारणा होईल, यासाठी एखादी नोकरी किंवा व्यावसाय सुरु करण्यासाठी आधार द्यावा अशी मागणी त्याने केली आहे.